Kendini Beğenen Kibirli Küçük Kırmızı Balık ve Yardımına Gelen Arkadaşları
Bir zamanlar, her türlü renk ve çeşit balığın barındığı devasa bir deniz varmış. Bu denizin sularında, Küçük Kırmızı Balık adında bir balık yaşarmış.
Küçük Kırmızı Balık, oldukça çekici ve güzelmiş. Onu görenler büyülenir, kırmızı pulları güneşin altında parıldarmış. Gözleri kara, yüzgeçleri ise beyaz bir tül gibiymiş.
Ancak Küçük Kırmızı Balık, güzelliğine rağmen kimseyi beğenmezmiş. Diğer balıklarla oynamaz, hep tepeden bakarmış. Yaşça kendisiyle eşit olan diğer küçük balıklar bile onunla arkadaş olmak istermiş.
Küçük Kırmızı Balık, nazik bir sesle şöyle dermiş: “Ben güzelim. Sizin gibi çirkin balıklarla oyun oynamak istemem.” Sonra da nazikçe kendini sulara bırakır, uzaklaşırmış.
Bir gün güneşli bir yaz sabahı, yüzgeçlerini yelpaze gibi sallayarak uyanmış. Kahvaltısını yapmış ve hemen dışarıya çıkmış. Suların serinliği onu hoşnut etmiş. Aniden, uzaklarda bir gölge görmüş. Kocaman bir balık yaklaşıyormuş, iri dişleriyle Küçük Kırmızı Balığa doğru.
Küçük Kırmızı Balık korku içinde bağırmış, çığlık sesi tüm denize yayılmış. Diğer balıklar hemen yardıma gelmişler. Kocaman balığın saldırısına karşı birlik olmuşlar. Birlikte kocaman balığın kuyruğuna, yüzgeçlerine ve sırtına saldırmışlar. Sonunda kocaman balık kaçmak zorunda kalmış.
Küçük Kırmızı Balık, kurtulduğu için sevinmiş ve diğer balıklardan özür dilemiş. Artık dış güzellikten çok karakterin önemli olduğunu anlamış.
“Lütfen beni affedin. Sizleri bir daha üzmeyeceğim. Yanlışımı anladım. Kendini beğenmek yanlış bir davranış,” demiş defalarca özür dileyerek.
O günden sonra diğer balıklar, Küçük Kırmızı Balık’ı daha çok sevmişler ve o da onları sevmiş. Artık denizde huzur içinde yaşamaya başlamışlar.