Köprüdeki İnatçı Keçiler: Bir Dostluk Masalı
Bir zamanlar, bir köyün yakınında uzanan bir nehir üzerinde büyük bir tahta köprü bulunmaktaydı. Bu köprü, köylülerin arasında meşhurdu çünkü üzerinden geçerken birçok hikaye anlatırdı. İnsanlar, köprüyü geçerken keyifle masallar anlatır, güler, eğlenirlerdi. Ancak bu kez köprüye iki inatçı dost takılmıştı.
Birinci keçi, Beyaz Kızıl, iri boynuzları ve gür tüyleriyle köyün en gözde keçisiydi. Herkes, onun hikayelerini dinlemek için köprüye gelirdi. Diğer keçi ise, Siyah İnci adını taşıyordu. O da beyazımsı siyah rengi ve göz alıcı tüyleriyle dikkat çekiyordu. İki keçi, nehir üzerindeki köprüyü ele geçirmek için karşı karşıya gelmişlerdi.
Beyaz Kızıl, genellikle köprüyü geçen ilk keçiydi ve köy halkından topladığı aptal hikâyelerle herkesi güldürürdü. Ancak Siyah İnci, köprüyü geçmek için kararlıydı ve Beyaz Kızıl’ın hikayesini sabırsızlıkla dinlemek istemiyordu. İki keçi, karşı karşıya durup birbirlerine sert bir bakış attılar.
Beyaz Kızıl, “Bu köprü benim! Her zaman benimle başlar hikayeler” dedi gururla.
Siyah İnci ise inatla karşılık verdi, “Hayır! Bugün köprüyü ben kullanacağım ve hikayelerimi dinleyen olmayacak!”
Görünüşe göre iki keçi arasında bir anlaşmazlık doğmuştu. Diğer köy halkı merakla toplanmaya başladı. Sonunda bir fikir ortaya atıldı: Keçilerin bu sorunu çözebilmeleri için bir yarışma düzenlenmeliydi.
Köy halkı, iki keçiye köprüyü geçmek için zorlu bir parkur hazırladı. Keçiler, tırmanmaları gereken dağları, atlamaları gereken nehirleri ve sıkışık ormandan koşmaları gereken dar patikaları içeren zorlu bir rotayı tamamlamak zorundaydı.
Yarış günü geldiğinde, Beyaz Kızıl ve Siyah İnci başlarken tüm köy halkı heyecanla destek veriyordu. İki keçi parkura başladı ve güçlü tırmanmalar, cesur atlamalar ve hızlı koşularla karşılaştı.
Sonunda, parkurun son noktası olan köprüye ulaşıldı. Beyaz Kızıl ve Siyah İnci, göz göze geldi. Ancak artık aralarında bir rekabet değil, dostluk vardı. İkisi de ne kadar inatçı olabileceklerini göstermişlerdi, ancak bu süreçte birbirlerini tanımış ve saygı duymuşlardı.
Köy halkı alkışlarla dolduğunda, iki keçi birlikte köprüyü geçti ve kalabalığın yanına doğru yürüdü. Beyaz Kızıl gülerek, “Gördün mü? İkinize de hikayeler anlatacağım!” dedi.
Siyah İnci, gülümseyerek karşılık verdi, “Daha iyi bir fikir var, dostum. Birlikte hikayeler anlatalım ve herkesi güldürelim.”
Birlikte köy halkının yanında hikayeler anlatmaya başladılar ve herkes gülerek dinledi. Artık köprüyü geçme konusunda bir tartışma olmasa da, Beyaz Kızıl ve Siyah İnci’nin yol arkadaşlığı ve dostluğu köyün masalına dönüşmüştü.