Gül Perisi ve Yağmur Damladı Masalı
Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar periler ülkesinde tüm gül bahçelerinin ortasında bir gül ağacı varmış. Bu gül ağacının üzerinde, küçük bir gül perisi yaşarmış. Bu peri, o kadar küçükmüş ki kimse tarafından görülmüyormuş. Kanatları o kadar uzunmuş ki, omuzlarından aşağı kadar sarkıyormuş. Bu küçük ve güzel perinin yatağı, güllerin yapraklarından oluşuyormuş.
Gülden oluşan evinin odaları, mis gibi gül kokarmış. Gül perisi, yazları, ılık güneşin altında çiçekten çiçeğe konar, kelebeklerin kanatları üzerinde dans eder ve incecik kanatları ile ıhlamur yapraklarının üzerinde koşup, akşamı edermiş. Gül perisi en çok yaz mevsimini severmiş. Havalar sıcak olduğu için bütün çiçek arkadaşları ile oyunlar oynayıp, daha çok vakit geçirebiliyormuş. Gül perisinin, sıcağı sevdiğini duyan yağmur damlaları bu duruma çok üzülmüş.
Gül perisi beni ve bulutları sevmiyor, diye düşündüğü için, uzun bir süre yağmur damlacıklarını gül perisinin yanına getirmemiş. Bir gün gül perisi, kanatlarının çok kirlendiğini fark etmiş ve yağmur damlacıklarına ihtiyacı olmuş. Fakat, yağmur damlacıklarının uzun zamandır olmadığını anlayıp, ona seslenmiş;
”Heyyy yağmur damlacıkları, uzun zamandır neredesiniz?” diye seslenmiş. Bir cevap alamayınca iyice meraklanan gül perisi, bir daha seslenmiş;
”Yağmur damlacıkları, sizi çok özledim neredesiniz gelin oynayalım beraber.” demiş. Yağmur damlacıkları gül perisini duymasına rağmen ona kırgın oldukları için cevap vermiyormuş. En sonunda;
”Çok işim var gül perisi, şuan seninle oynayamam. Seninle sonbaharda görüşürüz.” demiş. Gülperisi yağmur damlacıklarının kendisine küs olduğunu bilmeden, yağmur damlacıkları ise gül perisini yanlış anladığından habersiz uzun zaman görüşmeden yaşamlarını sürmüşler. Birbirlerini karşı özlem duymalarına rağmen uzun bir süre daha birbirine hasret bir şekilde görüşmemişler.
Sonbahar gelince yağmur damlacıkları yavaş yavaş görünmeye başlamışlar bahçelerde, Gülperisi de yağmur damlacıklarını görünce sevinmiş, tekrar beraber oynamaya başlamışlar.
Birbirlerini sevdikleri için de, aralarında ne küslük kalmış ne de dargınlık.
Bu masalın da bütün masallar gibi sonunda herkes mutlu olmuş.